Dode zielen stevig aperitief voor Monza
Gisteren zaterdagavond, een wat lage opkomst voor het optreden van Stijn Meuris’ Monza in de Ma/Z te Brugge. Een 300-koppig publiek wist het ruige post punkachtige Dead Souls wel te smaken als opwarmer voor Monza. Sommigen verbaasd over de elektrostatische gedrevenheid van zanger Filip. Het voorlaatste nummer van hun set betekende de apotheose met binnenvallende Stijn Meuris en zanger Filip daardoor volledig in z’n nopjes. Letterlijk vielen zijn medemuzikanten in de wurggreep van het jonge geweld van de rosse krullebol van Dead Souls. Het laatste nummer met randje-kantje vals gitaarwerk. De betere luisteraar ergerde zich misschien een beetje aan de net niet juist getunede gitaar. De bedoeling van het voorprogramma was in elk geval geslaagd, nl. het publiek opwarmen.
En dan Monza. Een stevige, bij momenten psychedelische Meuris, die Limburg diep in z’n hart draagt. Respectvol omgaat met collega’s oude rotten in het vak. Zoals wanneer een Red Zebra-fan vanuit het publiek scandeerde dat er aanwezige Red-Zebra leden of fans ( ?) in het publiek waren, en dit als antwoord op de vraag van Monza’s frontman of er in het publiek ook leden waren van Brugse Bands.
« Jullie mogen het een hele eer vinden dat Peter Slabbinck een Bruggeling is. Dat is puur jeugdsentiment voor mij. Respect ». Voortdurend inspelend op het publiek, en hier en daar een Limburgse opmerking stoomde de groep verder naar een waar hoogtepunt met stevige goed ingespeelde band achter zich. Net dat iets meer dan routinewerk. Een goede indruk nalatend met nog wat Noordkaapwerk op het einde en het apocaliptische ik wil een band . « Dit publiek wil ik terug zien op Werchter », schreeuwde de blonde veertiger. Afsluiter was het publiek nog aan het walsen krijgend met een ik hou van u! !
« Een goede avond ! Bedankt ! Dit was Monza ! » Een stevige portie Belgische Rock zat er op met een toch wel zeer goed z’n métier kennende Meuris. Een goed ingespeelde band maar met wat gebrek aan charisma. Je kunt natuurlijk ook niet alles willen voor twaalf euro vijftig…
En dan Monza. Een stevige, bij momenten psychedelische Meuris, die Limburg diep in z’n hart draagt. Respectvol omgaat met collega’s oude rotten in het vak. Zoals wanneer een Red Zebra-fan vanuit het publiek scandeerde dat er aanwezige Red-Zebra leden of fans ( ?) in het publiek waren, en dit als antwoord op de vraag van Monza’s frontman of er in het publiek ook leden waren van Brugse Bands.
« Jullie mogen het een hele eer vinden dat Peter Slabbinck een Bruggeling is. Dat is puur jeugdsentiment voor mij. Respect ». Voortdurend inspelend op het publiek, en hier en daar een Limburgse opmerking stoomde de groep verder naar een waar hoogtepunt met stevige goed ingespeelde band achter zich. Net dat iets meer dan routinewerk. Een goede indruk nalatend met nog wat Noordkaapwerk op het einde en het apocaliptische ik wil een band . « Dit publiek wil ik terug zien op Werchter », schreeuwde de blonde veertiger. Afsluiter was het publiek nog aan het walsen krijgend met een ik hou van u! !
« Een goede avond ! Bedankt ! Dit was Monza ! » Een stevige portie Belgische Rock zat er op met een toch wel zeer goed z’n métier kennende Meuris. Een goed ingespeelde band maar met wat gebrek aan charisma. Je kunt natuurlijk ook niet alles willen voor twaalf euro vijftig…
0 Comments:
Een reactie posten
<< Home