Een dag uit het leven 3

Nog eens scheren. Nog wat hier en daar een reukje en dan vertrekken. Er zou wel plaats zijn op het Zand of anders met de fiets maar misschien regent het. Niets is zo vervelend of heel de avond met een natte broek ergens te zitten. Fabre. Misschien blijft het toch wel klassiek ballet. Doet hem denken aan die keer in de schouwburg. Een deel ballerina’s. Ze staan te huppelen. Weet ik veel. De huppeldepup-pas of zoiets. En dan plots. Huppeldepup. Daar komt er één. Eén ballerina had nogal een zware boezem. En oeps. Eén van de boezemvriendjes huppelt over het te strakke maillotje en komt eventjes piepen over de draad. Net op het punt dat het ballet eventjes aan saaiheid de overhand kreeg kwam er nieuw leven. Hij had het gezien door de hand die vlug alles weer op zijn plaats stak terwijl ale handen een sierlijk bogende beweging boven het hoofd maakten. Hij had er ook wel oog voor. Hij hield van borsten. Dat is iets dat mocht geweten zijn. Alle maten. Zowel klein als groot, als hangend of strak. Maar geen van die plastieken. Geen van die opgeblazen silliconen. Afschuwelijk. Dat blijft gewoon staan. Zelf als je gaat liggen. Ze blijven de lucht in wijzen. Hij vroeg zich af of zoiets niet kan smelten.