woensdag, juli 18, 2007

"Wat moet ik doen", vraagt hij mij...

Een zware depressie, daar komt hij nu net uit zegt hij. Een kathedraal van een schuldgevoel heeft hij. Nog nooit zo’n schuldgevoel gehad, zegt hij. Twee uur heeft hij ooit eens met haar samengewerkt en de magie was overgeslaan. Hij kan haar niet meer uit zijn hoofd zetten. Vijftien jaar jonger is ze. Hij vijfenveertig, zij dertig. Maar het klikt. Het is, na twintig jaar een relatie met zijn vrouw, als thuiskomen. Nog nooit eerder, tijdens zijn huwelijk, werd hij verliefd op een andere vrouw maar deze keer is het zo sterk. Nog nooit eerder heeft hij zoveel voor een andere vrouw gevoeld als nu. Zijn beslissing om nu alleen te wonen – in een piepklein huisje in de stad – is tot nu toe, verrijkend geweest. Soms is hij eenzaam. Maar daar kan hij zijn gedachten ordenen. Als hij thuis is bij zijn vrouw en zijn twee kinderen weet hij niet hoe hij zich moet gedragen. Hoe, kan hij nog goed doen. Zijn vrouw schonk hem een schrift, misschien kan hij proberen het van zich af te schrijven. Schrijven heeft ie gedaan, de helft van het schrift vol. Maar met het tegenovergestelde effect. Het heeft hem alleen nog maar dichter gebracht bij Bé, want zo heet ze. Het meisje van dertig. Zelf heeft ze ook twee kinderen, gehuwd. “Ik weet geen raad,… Wat moet ik doen”, vraagt hij mij. Dat vraagt hij mij. Wat moet ik doen. Ik zeg hem dat ik daar geen standpunt in inneem.

Hij moet doen wat hem het beste lijkt, lijkt mij. Ik begrijp dat een mens niet gemaakt is om levenslang bij dezelfde partner te blijven. Dat lijkt mij zo eng, zo benauwend. Ik ben atijd al zo geweest. Ik wil nieuw. Nieuwer. Die andere partner waar je het gevoel hebt om thuis te komen. Het kan. Ik zou het ook zo kunnen aanvoelen. Twintig jaar huwelijk, is dit dan allemaal verloren geweest. Nee, die twintig jaar zijn wat ze geweest zijn. Nu, begint een andere deel van je leven. Je leven is te kort om daar lang te blijven bij stilstaan. Het leeftijdsverschil dan, is dat niet confronterend bij verloop van tijd. Misschien. Wie weet? Als je iemand op dat moment zo graag ziet moet je dan aan het leeftijdsverschil denken? Ik weet het niet. Misschien. Maar ik zou het ook niet doen, denk ik. Ik ken koppels waarvan het leeftijdsverschil aanzienlijk groot is en die op vandaag nog steeds smoor zijn op elkaar.
We praten een gat in de nacht. Dit was enkele weken geleden. En nog steeds houdt het mij bezig…
illustratie: wisdom van hemelsgroen

2 Comments:

Anonymous Anoniem said...

Alle door jou gepresenteerde informatie in ogenschouw nemend kan ik niet anders dan concluderen dat we hier te maken hebben met een perfecte midlifecrisis. Voor het zelfde geld was hij thuis gekomen met een Harley. Niet aan toegeven maar wel serieus nemen is mijn devies.

00:16  
Blogger Kries said...

De Harley (in dit geval een Guzzi) was er al...

11:09  

Een reactie posten

<< Home