Kries is ziek

Kries is ziek, belabberd, moe. Deze nacht ieder half uur het bed uit om mijn darmen zowat ‘de vrije loop’ te laten gaan. Mijn maag lijkt constant dichtgeknepen te worden door twee reuzehanden. Handen die op een gewelddadige manier lijken een brood te willen kneden van mijn maag maar die de schoonheid van het kneden oneer aandoen. Ik sleep me voort van het (medicijnen)kastje naar de muur. Mijn trouwe hond kijkt me met lede ogen aan en toont medelijden. Diezelfde ledigheid maakt zich nu van mijn lichaam en geest meester. Ik moet slapen. Ik ben moe.
Ik denk dat ik – zoals ik me nu voel - het feestje voor morgen zal overslaan. We zien wel. Motillium, perenterol, gekookte rijst, beschuit. Ik laat het allemaal de revue passeren. Tot morgen.