En dag uit het leven 11

Tot voor zijn reis naar Afrika had hij een absoluut gedachtegoed over zwarten. Een zwarte was letterlijk een zwarte. Tout Court. Een zwarte kwam uit een andere wereld. Een wereld die niet de onze is. Nu, na bijna een week dacht hij er helemaal anders over. Het kwam hem bevreemdend over. Een nieuwe gewaarwording voor hem. Wij - dacht hij - wij maken altijd een onderscheid, eigenlijk enkel en alleen maar op huidskleur uit angst. Angst voor het onbekende. Terwijl hij praatte ondervond hij juist helemaal geen onderscheid. De zwarte is blank en vice versa. Terwijl hij met George en Antoinne praatte was het net of er een gordijn opgelicht werd. Hij bekeek hun huid (en zij waarschijnlijk de zijne) zag het verschil maar pratend merkte hij niets maar dan ook helemaal niets van dit verschil. Eigenlijk was het zelfs vreemd te denken aan verschillen. Maar daar is steeds die verdomde barrière. De xenofobie of bij de meesten de xenoglossofobische angst. Wat waarschijnlijk wel normaal is. Maar nu wist hij dat die makkelijk te doorbreken was. Een simpel contact kan heel wat goedmaken. Daarom reisde hij zo graag. Reizen doet grenzen opengaan, verlegt grenzen. Reizen leert omgaan met nieuwe culturen, leert barrières doorbreken.