Een dag uit het leven 17

Het liefste zou hij nu met haar en met P. ‘Den artist’ zijn binnengaan in Oostende, praten zoals vroeger, tot een gat in de nacht. Onderduiken in het bruisen van de nacht, het lawaai van vloekende Engelse tooggasten, de geur van het morsende bier, zweet, rook en ander Ensoriaans feestgedruis. De verwrongen gezichten, de zotskappen, bal du Rat mort.

Maar die tijd is nu even voorbij.

Onder het impuls van enkele stevige streekbieren tot gat in de nacht praten over kunst, over nog te verwezenlijken werk en reeds verwezenlijkt werk. Met zijn vriend P. Champagne drinken aan den trap. Bezwangerd van een zatte roes elkaar ondersteunend de reinste, sneldichten voordragen. Kijken naar wegzinkende voetstappen in het natte Noordzeestrand.

Zoals P. het zo mooi zegt:

Honderd voeten gaf ik aan het zand
en aan de zee mijn ogen.
Maar winnen kon ik niet.

Uit Vaderdag aan Zee

P. Soete

Pastel by Kries (Casino Oostende)