familiebezoek
Je hebt zo van die dagen (weken) dat je echt niemand wil zien van je familie. Het gevoel van, laat mij nu eens echt gerust. Kries heeft dat al heel lang en ook heel sterk.
Soms krijg ik het verwijt van veel te lang mijn familie niet bezocht te hebben of gezien te hebben. Maar het is sterker dan mezelf. Ik heb daar gewoon geen behoefte aan om op regelmatige tijdstippen mijn familie te zien. Niet te zien en niet te horen.
Het is eigenlijk eerder een vrijheidsdrang. Deze vrijheidsdrang heb ik al heel lang. Voor zover ik mij kan herinneren.
Ik hang niet graag af van personen. Men moet mij niet opleggen wanneer ik, waar ik, of hoe ik ergens moet zijn. Het liefste was Kries zelfs voor goed in het buitenland. Deze drang - las ik eens – is soms een kenmerk van mensen die onder stress staan. Mensen die er volledig tussenuit willen, geen problemen meer willen. Maar eigenlijk denk ik (ben ik erg zeker) dat ik helemaal geen stress heb. De mensen in mijn omgeving schrijven mij altijd toe als de kalmte zelf. Nee, het zal wel die honger naar vrijheid zijn die mij steeds weer belet om familieleden te gaan opzoeken.
0 Comments:
Een reactie posten
<< Home