Een dag uit het leven 6

Deze zomer zou hij eens een verre buitenlandse reis maken. Senegal. Een kennis was er als eens geweest. Als je geen avontuurlijk bloed bezat moet je er niet gaan. Kun je tegen geen wirwar dan moet je er niet zijn. Naar het schijnt bij je aankomst in Dakar weet je niet waar je het hebt.
Nog enkele maanden en het is zover. Maar eerst nog wat werken. In de psychiatrie. In Gent. Bij de zotten. Een maand geleden was hem iemand te lijf gegaan. Zomaar, geen reden. Hij had enkele gevraagd hoe het met die patiënt zijn rug was en lap, het zat erop. Een paar linkse, een paar rechtse. Bloeden dat dat deed. Zijn gezicht, onherkenbaar. Zijn collega was hem direct toegesneld maar het kwaad was al geschied. Voor de eerste keer van zijn leven zo op zijn bakkes krijgen. In shock was hij ervan geweest. Een week thuis en telefoon van de directeur, of het al beter met hem was. Al zijn kleren zouden vergoed worden. Hij mocht nog zo lang hij wou thuis blijven. De week daarop weer telefoon, de directeur. Of het al zou gaan om ‘stilletjes aan’ weer te beginnen. Ze hadden ‘de’ patiënt overgeplaatst naar een andere dienst. En nu, terug aan het werk, met ogen op zijn gat. In iedere patiënt zag hij een potentiële aanvaller. Hoe lang zou dat nog duren. Zijn collega’s zeiden dat het wel zou overgaan maar het ging maar niet over. Nochtans, hij deed zijn werk graag maar die schizo’s dat waren gevaarlijke. Hij had nochtans al veel afzonderingen meegemaakt maar dan was hij samen met enkele collega’s. Er bovenop springen en hup naar binnen. Maar die ene keer was hij alleen. Ene keer, en patat. ‘s Avonds met een zak ijs op uw hoofd en heel de nacht door : een paar linkse en een paar rechtse. Altijd maar opnieuw. Opstaan, iets drinken. Weer proberen te slapen. Steeds opnieuw : een paar linkse en een paar rechtse.
Het zou hem deugd doen. Een verre reis. Zijn vrienden hadden het hem aangeraden. Senegal, was nu in. Warmte, water en schone vrouwen. Wat moet je meer hebben hadden zijn vrienden geopperd. Zijn inentingen had hij al gehad. In het UZ in Gent. In het AZ in Brugge hadden ze hem afgewimpeld.

- Het is altijd hetzelfde met die mensen die inentingen moeten krijgen. Ze komen een maand voordien en ze denken dat wij hier alles zomaar liggen hebben. En trouwens dat werkt hier op afspraak. En alle afspraken zitten vol, voor maanden ver.

Eén telefoontje naar Gent, indien hij wou kon hij nog vandaag komen of overmorgen aanmelden aan de negentien. Vanaf halftwee begon de vaccinatie.
In nog geen half uur was hij daar buiten. Een jong verpleegstertje had dat professioneel gedaan. Ze konden de pot op in Brugge.