Verdraagzaam Vlaanderen 2

Normaal gezien heb je op een familiefeest altijd (in veel gevallen) het ‘zatte-nonkel-fenomeen’. Het – zo goed begonnen – feest mondt uit in ellenlange, zinloze en in decibels oplopende discussies met aan het hoofd de ‘zatte nonkel’ en bijhorende andere familieleden die de discussie nog wat ‘drive’ bijgeven.
Welnu, maakte je het al mee dat het ‘zatte-nonkel-fenomeen’ zich verplaatste in de huid van de ‘zatte opa en oma’, die elkaar bijgevolg de huid vol schelden en alle wringende en dwarszittende persoonlijke feiten en feitjes van het afgelopen decennium naar elkaars hoofd slingerden. Nee…? Wel, je wilt het niet meemaken…
Toch werd Kries uitgenodigd als buitenstaander bij deze geanimeerde attractie. Ik kreeg zelfs de keuze om van kamp te kiezen bij de partijtrekkende families.
Het kleinkind dat eigenlijk in de belangstelling had moeten staan omdat het zijn feest was, trok er zich niets van aan en speelde buiten met alle neefjes en nichtjes onder een prachtig, blauwe en stralende hemel. Kries, die koos geen partij, rookte een sigaartje en keek wat naar de spelende kinderen…