Dreams

In zijn jeugdjaren had Kries steeds dezelfde terugkerende dromen. Vreemd, nu heeft Kries daar geen 'last' meer van. De eerste droom was dat ik in een rechthoekig zwembad lag en dat de vier wanden naar mij toe schoven. Dichter en dichter. Zodanig dicht dat ik bijna werd verpletterd door de wanden. Maar net niet. Dan werd ik meestel wakker.

De tweede droom was dat ik van de trappen viel. Zodanig realistisch dat ik mij moest vasthouden in mijn bed omdat ik de beweging, de val als het ware echt voelde. Op dat moment werd ik ook wakker.

Honderden keren heb ik beide dromen gehad. Nu, zovele jaren later heb ik ze niet meer. Vreemd. Dromen zijn soms onverklaarbaar, niet?