donderdag, december 21, 2006

Op een trekker naar de Zuidpool


Vandaag kwam ik, toevallig bladerend in een Margriet, op de pagina's terecht waarin acht vrouwen worden voorgesteld die een belangrijke stap hebben gezet in hun leven. Eén daarvan is Manon Ossevoort. Zij rijdt op een trekker naar het einde van de wereld. Onderweg verzamelt ze dromen die uiteindelijk in de buik van een grote sneeuwpop op de zuidpool terecht zullen komen. Een wonderbaarlijk initiatief. Heerlijk te lezen dat er nog heel wat mensen zijn die idealen nastreven, die geloven in dromen.

vrijdag, december 15, 2006

Indien u akkoord gaat...

Indien u akkoord gaat met de etnische zuivering in Darfoer, kijk dan nu de andere kant op.

Verkrachting en seksuele geweldpleging worden dagelijks als oorlogswapen gebruikt in Darfoer, Soedan. Verkrachting en seksuele aanranding van vrouwen en meisjes - onder wie meisjes van nauwelijks acht - worden algemeen toegepast. Volgens de internationale wetten zijn dergelijke aanvallen, wanneer ze systematisch worden toegepast, een misdaad tegen de menselijkheid.
Dokter Halima Basheer heeft uit de eerste hand maar een klein deeltje ervaren van de gruwel die mensen van Darfoer moeten ondergaan.
"Het Janjaweed burgerleger en de regeringssoldaten vielen een lagere meisjesschool binnen en verkrachtten de leerlingen. Deze waren tussen 8 en 13 jaar oud. Ze waren in shock, bloedden, schreeuwden en huilden. Het was verschrikkelijk.
Omdat ik de mensen vertelde wat er gebeurde, arresteerden de overheden mij. Ze zeiden mij: "We zullen eens tonen wat verkrachting is". Ze sloegen me heftig. 's Nachts verkrachtten drie mannen me. Ik sloeg en schopte ze. Ze bonden mijn handen vast; één van hen ging erop zitten. De twee andere verkrachtten me tot ik geen energie meer had om tegenstand te bieden. Ze sneden me met een mes en scheermesjes. Ze doofden hun sigaretten op mijn lichaam. de volgende dag, hetzelfde scenario, maar door andere mannen. Marteling en verkrachting, elke dag, marteling en verkrachting.
Darfoer is niet ver van ons bed. De mensen zouden zich bewust moeten worden van de feiten en zien dat onschuldige mensen sterven. Het zijn dakloze mensen, verloren in de woestijn, stervend van honger en dorst, stervend van geweld. Waarom? Mocht dit jou, je familie overkomen, zou je dit zo maar nemen?
Tweemaal vielen ze ons dorp binen. Het was verschrikkelijk om zien. Je kon de gewonden ruiken, het bloed ruiken. Ouderen, kinderen, zij die niet konden vluchten, bijna iedereen werd gedood. Ik zal deze dag nooit vergeten.
We blijven maar praten, maar niemand onderneemt iets. Nog steeds worden mensen gedood, verbrand, verkracht. Echt waar, ik ben laaiend. Ik denk dat zelfs als ik erover getuig er niets zal gebeuren.
Voor de mensen die nog in Darfoer leven bid ik tot God, als God het wil, om hen te beschermen. Ik wens dat elke persoon, in om het even welk deel van de wereld die dit gezien of gehoord heeft, de mensen van Darfour wil helpen en ze beschermen zodat ze in vrede kunnen leven, zoals het vroeger was".
Genoeg is genoeg
De Belgische regering speelt een sleutelrol in het beëindigen van deze wreedheden. Op de EU-top van vandaag moet Mr. Verhofstadt:
  • Steun vragen voor de vredestichters die reeds in Darfoer zijn en ervoor zorgen dat ze de vrouwen beter beschermen tegen verkrachting en seksuele geweldpleging
  • De druk op de regering van Soedan vergroten om een internationale vredesmacht toe te laten in Darfoer die de nodige kennis, de volmacht en het vermogen heeft om vrouwen te beschermen tegen verkrachting en seksueel geweld.
  • Eisen dat de regering van soedan de verdachten van verkrachting en seksueel geweld in Darfoer voor het gerecht brengt.

Integraal overgenomen van een pamflet, vandaag in De Standaard.

De blog passion of the present volgt de situatie op de voet. Een voorstelling aan de hand van kindertekeningen van kinderen uit Darfur, Crisis Through the Eyes of Children (bekijk de video). Bekijk de beelden van AZG - Nederland, Ellen Enderlé werkt voor Artsen zonder Grenzen in Kamp Kalma, Darfur. Physicians for Human Rights. Meer beelden...

donderdag, december 14, 2006

Wie doet iets?


Terwijl alles hier zijn rustige gangetje gaat, de Rtbf met een nepjournaal de voorpagina van de krant haalt, de Kerstaankopen de pan uit swingen - voor vele honderden euro's aan junk wordt uitgegeven -,... Op dit moment wordt alleen toegekeken, toegekeken hoe onschuldigen in Tsjaad en Soedan (Darfur) verkracht, vermoord, gefolterd, ontheemd worden. Een massale slachting is er al enkele jaren aan de gang. Zal men net als bij Rwanda wachten tot alles voorbij is? Weeral eens te laat ingrijpen? De Verenigde naties grijpen niet in, politiek incorrect, eerst de harde pil van Irak nog zien doorgeslikt te krijgen.

De situatie voor hulpverleners zoals o.a. AZG wordt onhoudbaar. Deze enkelingen, deze laatsten die voor de bevolking, de populatie van de kampen nog een klein beetje hoop kunnen geven moeten machteloos toezien.
“De veiligheidstoestand wordt alsmaar slechter en na de recente gevechten in Guereda hebben sommige hulporganisaties besloten hun personeel uit de regio terug te trekken”, zegt Duccio Staderini, landverantwoordelijke voor Artsen Zonder Grenzen (AZG) in Tsjaad. “We vrezen dat door de gedeeltelijke terugtrekking van hulpverleners de situatie alleen maar erger zal worden voor de plaatselijke bevolking, de ontheemden en alle vluchtelingen die aangewezen zijn op de steun van humanitaire organisaties.”