woensdag, april 26, 2006

Ca- ra- van

Moeilijk om met zwerven te kunnen starten. Eerst nog een hele papiermolen doorlopen, met gelijkvormigheidsattesten en inschrijvingsattesten goochelen. Verzekeringspremies betalen, en keuringen ondergaan - wie weet wordt mijn gebit ook nog wel gekeurd - centen ophoesten, nummerplaat aanvragen. En ik die dacht dat een caravan net vrijheid zou geven in mijn kleine zwerversbestaan. Trouwens, sorry, verkeerd woordgebruik, caravan total not done; nu spreek je van een kam- peer- aan- hang- wa- gen. Begrijp je het goed? Nog eens? Kam- peer- aan- hang- wa- gen. Wanneer je op één van die administraties komt, dan word je aangekeken of je bent van een andere planeet wanneer je het woord caravan durft uit te spreken.

Zo, dus vanmiddag een bureaucratische molen doorlopen, nu nog enkele weken wachten en dan kan Kries er op uit.
Caravan, caravan, caravan,... nè se! Voilà,... en nog eens! CARAVAN!!
foto: the caravan gallery

donderdag, april 20, 2006

Moe

Zo moe vandaag. Heb je dat ook soms dat je stappen, alle bewegingen die je doet er teveel aan zijn en dat de tijd voorbij kruipt. Nochtans veel werk vandaag maar nee het ging niet. Veeeel te moe! Eigen schuld dikke bult zou ik mezelf moeten afstraffen. Kries, kruip vroeger in je bed. Maar gisterenavond lukte me dat echt niet. Dan neem ik mezelf voor om dit zeker nooit meer te doen, dat late nachtuilen maar kort daarna is het weer zover. Slechte gewoontes zijn moeilijk af te leren...


Pastel by Kries "de dood en het meisje"

zondag, april 16, 2006

Zalige Paashaas

Van plan om een caravan te kopen *waarom maken ze die dingen toch altijd zo lelijk?*. Eigenlijk wou ik een zwerfauto, maar dat idee maar gauw gelaten voor wat het was, aangezien te duur. Nu kan Kries nog meer zijn favoriete bezigheid uitvoeren, nl. zwerven. Op mijn gemakjes op geregelde tijdstippen hang ik dat spul achter de wagen en weg ben ik. Waarheen? Waar Kries op dat moment voor in de mood is. Nu nog een plaatsje vinden waar ik dat spul kan achterlaten als het niet moet zwerven. Iemand een tip? Omgeving Brugge en omstreken?

zaterdag, april 15, 2006

Ik loop dus ik besta


Voor de hardlopers onder ons. Kries is sinds een half jaar fanatiek beginnen lopen. Om de conditie van vroeger terug te krijgen (toen ik nog vijf maal sportte per week). Met een gezond lichaam, een gezonde geest. Maar eerst moesten er toch enkele kilootjes af. Het boekje loop jezelf slank of met de juiste looptraining snel naar uw ideale figuur van Ulrich Pramann, heeft Kries daar enorm bij geholpen (nu reeds tien kilo in 3,5 maanden). Deze week las ik in één ruk een boekje uit dat ik in Friesland kocht: ik loop dus ik besta. Een bloemlezing van heel wat B.H.’s (bekende hardlopers) uit Nederland, samengesteld door Paul Rosenmöller. Voor wie graag loopt of het graag zou doen een aanrader om de mening van een twintigtal lopers te lezen.

zaterdag, april 08, 2006

lekker onderuitgezakt

Een dagje om lekker knus, onderuitgezakt naar de muziek van de Ierse singer-songwriter Damien Rice te luisteren.
Vanavond pakken om er eens een weekje tussenuit te gaan. Genieten van de weidse Friese landschappen, een stapel boeken, enkele saunabezoekjes en een hoop nog te verwerken ideeën...

vrijdag, april 07, 2006

Er is er één jarig...








Blogje werd gisteren één jaar en dat moeten we vieren,... toch?

Als ik jou zeg dat het uit is

Achter glas, met de warme gloed van de zon op mijn huid denk ik aan jou. Het gevoel van je fijne, zachte haren die ik me nu nog steeds, langs mijn wangen strelend, kan voorstellen. Je natuurlijke, kruidige geur. Je warme handen. Je ronde borsten die zacht tegen mij aanleunen. Je mooie – o zo mooie – aantrekkelijke glimlach. Je vragende ogen, die mij aankijken als ik jou zeg dat het uit is en voorgoed onze wegen zullen scheiden.
Eén zin, geslaagd vond ik die, voor dat moment. Mistte haar impact niet.
Nu, zoveel jaar later denk ik , met de warme gloed van de zon op mijn huid, aan jou en aan die ene akelige zin – op zijn Van Veens’ – die nu nog steeds – voorgoed – onze wegen scheidt. Jij nietsvermoedend, in een gelukkig leven, met je man en je twee kinderen. Ik, ten volle, berouw over die uitspraak. Die uitspraak die het – bij het niet uitspreken - net even anders had kunnen maken…